Από το Πανωχώρι στο Robins...

Η ιστορία της οικογένειας Κατωπόδη είναι μακραίωνη, με ρίζες που χάνονται στις αρχές του 16ου αιώνα, στο Πανωχώρι της Λευκάδας.’Εναν τόπο σμιλεμένο με πέτρα, ήλιο και μνήμες. Ανάμεσα σε ελαιώνες, ξερολιθιές και πέτρινα σπίτια, γεννήθηκε η πρώτη σελίδα αυτής της οικογενειακής πορείας, με την παράδοση και την τιμή να χαράζουν βαθιά το πέρασμα των χρόνων.

Γνωστοί στην τοπική κοινωνία και με το παρατσούκλι «Καλογιάννος», οι πρόγονοί μας υπήρξαν άνθρωποι απλοί, ευγενικοί και εργατικοί – μια οικογένεια που κουβαλούσε τη σοφία και τη φροντίδα στις καθημερινές της πράξεις. Από γενιά σε γενιά, η καλλιέργεια της ελιάς αποτέλεσε το βασικότερο μέσο βιοπορισμού, αλλά και τρόπο ζωής. Η οικογένεια μας είχε βαθιά γνώση της γης και με σεβασμό στη φύση, φρόντιζε τους ελαιώνες της με υπομονή και μεράκι. Παράλληλα, η λειτουργία ελαιοτριβείων, που διατηρούσε σε διάφορες περιόδους, ενίσχυσε τον δεσμό με το λάδι, αυτό το πολύτιμο αγαθό που ένωνε γενιές και ανθρώπινες κοινότητες.

Η οικογένεια συνέχισε να δημιουργεί και να επενδύει σε έναν τόπο που αγάπησε, διατηρώντας ζωντανές τις παραδόσεις της. Μέσα από τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωσή της, έβαλε νέες ρίζες, ενώ το πάθος για τη γη και τις αξίες της παρέμεινε αναλλοίωτο, μεταδίδοντας τις από γενιά σε γενιά.

Κεντρική μορφή αυτής της διαδρομής υπήρξε ο γενάρχης μας, Θωμάς Κατωπόδης, γνωστός και ως «Καλογιάννος». Μια φιγούρα ήσυχη, ευθύς, με σεμνότητα και εργατικότητα, που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην τοπική κοινωνία και την οικογένεια μας. Το παρατσούκλι του, γεμάτο αγάπη και προσωπικότητα, πέρασε από γενιά σε γενιά σαν σύμβολο τιμής.

Η μορφή του Καλογιάννου, που ιστορικά έγινε το σύμβολό μας δεν έμεινε μόνο στην προφορική παράδοση. Ο μεγάλος Επτανήσιος ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, εμπνευσμένος από τον χαρακτήρα και τη φιλοσοφία ζωής που αντιπροσώπευε ο ίδιος, αφιέρωσε στον Καλογιάννο ένα ολόκληρο ποίημα. Ανάμεσα στους πιο χαρακτηριστικούς και αγαπημένους στίχους του, ξεχωρίζει ο εξής:

«Αλλά δε θέλω κλάματα, μακριά από μένα ο πόνος. Βασιλικό παλάτι μου είναι του τ’άραμνου ο κλώνος και βίος μου είναι η χαρά. Θέλω να ζήσω ξέγνοιαστος όσο έχω φτερά.»

Μέσα σε αυτούς τους στίχους, καθρεφτίζεται το πνεύμα της οικογένειας μας, η ελευθερία, η χαρά της απλότητας και η βαθιά σύνδεση με τη γη και τη φύση.

Το Robins δεν είναι απλώς ένα κατάλυμα· είναι ένας χώρος γεμάτος ιστορία,πάθος και καρδιά. Είναι η συνέχεια μιας οικογένειας που αγάπησε τον τόπο της και τώρα τον μοιράζεται με χαμόγελο, αυθεντικότητα και σεβασμό.

Καλώς ήρθατε στο Robin’s.